"I w końcu, nie wiemy już, co się liczy.
Granice się zacierają.
Jesteśmy jak wolne elektrony.
Zamiast mózgu mamy kartę kredytową,
zamiast nosa - odkurzacz, 
i nic na miejscu serca."

Wieczór i muzyka, obok łóżka lampka czerwonego wina.
Uciszyłam dziś swoje pragnienia i uczucia. Staram się nie "czuć". 
Zastanawiam się ile osób, ile kobiet i mężczyzn stara się uciszyć swoje prawdziwe uczucia i pragnienia.
Ile z nas zasypia z zamkniętymi na klucz myślami...
Jak często nie pozwalamy sobie na szczerość wobec siebie samych, nie mówimy głośno, że czegoś chcemy?

Dlaczego nam kobietą tak trudno przychodzi przyznać się i powiedzieć na głos "Dziś mam ochotę na seks..."
Zastanawiam się nad tym...
Czy to kwestia wychowania ? A może kompleksów? Sama nie wiem czego jeszcze?
A może nam kobietom po prostu nie wypada?
Ale czy nie wypada mówić o swoich potrzebach? O swoich pragnieniach?

Czy tak sama jest ze słuchaniem swojego serca?
Sądząc po sobie pewnie tak, częściej rozum wygrywa, wyszukuje kontr argumenty i serce milknie...
U mnie są jeszcze emocje, które czasem biorą górę, ale zauważyłam ostatnio jedną prawidłowość...
Zaczynam milczeć... przestaję komentować pewne sytuacje, słowa, wydarzenia...
Nie wypowiadam swojego zdania...
Zaczynam milczeć, gdy jakieś słowa w jakiś sposób mnie zabolą, gdy czuję, że moje słowa i nie będą mieć znaczenia...

Przewiduję pewne scenariusze... scenariusze mojego własnego życia, niestety czasem żałuje, że nie mam dublerki...
albo nie mogę zmienić reżysera tej tragikomedii...

Dzisiejszy dzień skomplikowany... za rogiem czai się niepewność...
może bardziej strach...
troszkę irytacji...
pewne sprawy zamiast się rozwiązywać nadal stoją w miejscu i irytujące jest to, że rozwiązanie ich już nie zależy ode mnie... bo co mogłam to pokazałam...

Więc... leżę sobie w łóżku... czekam - nie czekając...
słucham muzyki i swojego serca... tak słucham dziś jak biję...
jest jakby troszkę spokojniejsze... jakby mniej go było...


POSŁUCHAJ SWOJEGO SERCA ZANIM POWIESZ MU ŻEGNAJ...