Kilkanaście minut

Szpilka dziś już zaległa z laptopem w swoim łóżku, czuję się zmęczona i pewnie za chwile przyłoży głowę do poduchy by chodź trochę odpocząć. Przed nią jeszcze 4 dni ciężkiej pracy.

A potem... hmmm marzy jej się morze, ale chyba szef urlopu nie da i zostanie w wielkim mieście, ale to nic bo jest plan B - jak zawsze ostatnio, ale do rzeczy...

Szpilka od wczoraj jest formalnie wolna po stwierdzeniu:

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej dnia 6 kwietnia 2011

Sąd Okręgowy Wydział Cywilny w XX w składzie sędziowskim:

Przewodniczący Sędzia : XY

Sędziowie: YX

                   YZ

po rozpoznaniu sprawy w dniu 6.04.2011 z powództwa Pani Szpilki przeciwko Panu (yhymm - na Pana to trzeba mieć wygląd i pieniądze) BeBe ogłaszam na podstawie złożonych zeznań ustanie małżeństwa zawartego w dniu 29.04.2000 w Urzędzie Stanu Cywilnego w XX. Tym samym orzekam rozwód.

Moje prawie 11 lat małżeństwa skończyło się w kilkanaście minut. Swoją drogą zobaczcie, Ktoś na podstawie jednego dokumentu, na podstawie zadania kilku pytań każdej ze stron podejmuje w ciągu kilkunastu minut decyzję  o rozwiązaniu małżeństwa. Nie zagłębiając się tak na prawdę w żadne szczegóły. Dla mnie to dobrze. 

Bo po pierwsze:

nie chciałabym aby sprawa ciągnęła się w nieskończoność bo nie wytrzymałabym psychicznie,

po drugie:

jazdy z Wielkiego Miasta do Małego Miasta są jednak męczące i kosztowne, nie mówiąc już o czasie, który trzeba temu poświęcić.

Ale w życiu są różne sytuacje i czy człowiek jest w stanie w ciągu kilkunastu minut stwierdzić całkiem obiektywnie, że małżeństwo można uznać za nieważne... hmmm ludzie mają taką władzę...

Szpilka sobie poradziła, przeżyła i dała radę z uśmiechem na ustach, był to jeden z trudniejszych dni dla niej. Łudziła się, że tego dnia będzie Ktoś przy niej... że właściwie nie będzie go fizycznie ale tak mentalnie będzie trzymał ją za rękę. Nie prosiła go o to, nie odezwała się słowem do niego od kilku dni. Dlaczego? 

Bo jest zbyt dumna, bo jest Kobietą, która chce się poczuć ważna w jego życiu, bo chce poczuć, że on jest w każdym momencie, nie tylko wieczorami podczas spaceru z psem, nie tylko co dwa tygodnie pomiędzy uczelnią a dworcem ...

Że jej osoba stanowi jakąś część jego życia...

Szpilka nie ma takiego poczucia... już nie pisze jak za nim tęskni i jak bardzo brakuje jej jego głosu, a brakuje jej cholernie...

Słów, literek... wszystkiego...

Ale jest uparta i dopóki nie poczuje, że jest ważna będzie uparta...

 A tak poza tym wszystkim to nazywam się Szpilka :D

i od wczoraj jestem wolna !!!!!!!!!!!!!!!!

PS.

Dziękuję Kochana za wsparcie, i za to, że byłaś, że trzymałaś za rękę i wcisnełaś się między hele by pokazać mi, że dam radę...